De weg naar het uitgeven van je boek

Het contract is getekend. In november wordt Terra 7 deel 1: Het groene kristal uitgegeven bij Celtica Publishing. Ik hoor dus nu officieel bij de fantastische schrijvers van “team Celtica”.

Ik durfde het nooit aan om een uitgever te zoeken. Ik was bang voor een afwijzing, maar ik dacht ook dat er weinig ruimte was voor Nederlandse SF schrijvers. Na het lezen van boeken van Nederlandse schrijvers zoals Nathalie Koch en Patty van Delft (Patty zit ook bij Celtica) begreep ik dat er wel degelijk mogelijkheden zijn. Het heeft mij overgehaald het toch eens te proberen. En het is waarschijnlijk ook een van de voordelen van ouder worden; ik ben niet meer zo onzeker. Afgewezen worden is natuurlijk nooit leuk, maar het is allemaal een stuk minder schokkend op je 46ste.

Voordat het boek in november in de winkel ligt, moet er nog veel gebeuren. Zo ben ik op dit moment weer aan het herschrijven. De stopwoordjes moeten eruit (en, maar, nu, toen) en het sterk wisselen van perspectief moet minder. Dat laatste schijnt iets te zijn dat bij lezers is veranderd; men heeft meer moeite met het volgen van een tekst als het perspectief in één alinea wisselt van het ene personage naar het andere personage. Aangezien ik de motivatie van mijn personages belangrijk vindt, maak ik vaak gebruik van wisselend perspectief. Ik doe dat nog steeds, maar zorg er voor dat de overgangen duidelijker zijn en niet te snel na elkaar.

Omdat ik de Nederlandse taal behoorlijke lastig vind (zie mijn vorige blog), laat ik de tekst ook corrigeren. Ik ben er heel dankbaar voor dat een collega met veel ervaring in het onderwijs dit voor mij wil doen. Op haar aanwijzingen ga ik de hele tekst nogmaals door.

Vervolgens gaat een redacteur naar mijn tekst kijken. Die let vooral op de leesbaarheid van het geheel. Aan de hand van de aanwijzingen en opmerkingen van de redacteur maak ik nogmaals aanpassingen aan de tekst.

In de tussentijd kijk ik uit naar een een vormgever of illustrator voor de cover van mijn boek. Aangezien het een serie is van 3 delen (misschien meer, maar 3 boeken liggen er), wordt er ook al gekeken naar de cover van deel 2 en deel 3. Het is immers het mooiste als de serie een mooi geheel vormt.

Al met al heb ik dus nog een heel traject te gaan. Helemaal omdat hetzelfde proces ook voor deel 2: Het huis van de roos en deel 3: Het anti-paradijs gaat gelden. Vervelend? Helemaal niet! Wat me opvalt is dat ik nog steeds de neiging heb om mijn boek te gaan lezen in plaats van er aan te werken. De personage blijven me aanspreken en ik heb echt  het idee dat het verhaal er beter van wordt.

In november mogen jullie mij laten weten of jullie het met mij eens zijn.