Kill your darlings

Ik ben op dit moment nog steeds druk met herschrijven van mijn boek. Een lastige klus, want het gaat niet zo zeer om schrijven als vooral om weghalen. Hele stukken zijn er inmiddels gesneuveld. En dat doet soms best pijn.

Een boek schrijft zich voor een deel vanzelf. Je begint met een idee. Dat wordt een concept en vervolgens ga je schrijven. Het beeld dat je hebt van de omgeving wordt steeds duidelijker en ook de karakters worden echte personages. Ze gaan op elkaar en hun omgeving reageren en voordat je het weet schrijf je de ene scene na de andere. Hele dialogen volgen. De ene gebeurtenis krijgt een vervolg in een volgende gebeurtenis. De wereld wordt steeds complexer en natuurlijk wil je als schrijver daar over vertellen. En zo schrijf je door en door.

Maar een lezer zit helemaal niet te wachten op voorgekauwde informatie. Voor een lezer is het immers veel spannender om zelf dingen te ontdekken. En al die dialogen kunnen verzanden in geouwehoer. Is het wel nodig om in detail uit te leggen hoe alles er uit ziet? Zelfs bij personages moet je je afvragen of zij wel een wezenlijke rol hebben in het verhaal. Als die rol niet meer is dan van een toevallige voorbijganger, kun je er beter niet te veel aandacht aan besteden.

En zo kan het dus gebeuren dat je die gevatte dialoog die zo grappig was er toch maar uithaalt. En dat je zo veel mogelijk uitleg schrapt. Of een hele scene inclusief personages, omdat het niets toe voegt. Kill your darlings. Het klopt.