Oswin

In Het groene kristal heeft Dion het over zijn overleden vriend Oswin, maar wat gebeurde er nou eigenlijk?

‘Ben je weer naar het kristal aan het luisteren?’

‘Mm’, Dion keek Oswin verstoord aan. Het duurde even voordat hij de kracht van het kristal naar de achtergrond had verdreven en hij zich op Oswin kon richten.

‘Wat heb ik nu weer gehoord? Heb jij vannacht bij Charis­sa geslapen? Dat is een hogepriesteres! En een bijzonder mooie wel te verstaan. Wat moest je bij haar?’

‘Dat hoef ik jou toch niet uit te leggen, hè.’

‘Het is een wonder dat er niet al overal kleine Dion­s rondwandelen’, verzuchtte Oswin.

‘Nee hoor, daar kijk ik heus wel voor uit.’

‘Weet je het zeker? Als je het nu ook al doet met een hoge­priesteres.’

‘Nou en?’

‘Kom op Dion. Ze zijn alleen geïnteresseerd in jouw zaad, niet in je charmes.’

Die opmerking viel niet in goede aarde. ‘Wat weet je je weer prachtig uit te drukken, je bent gewoon jaloers. Ze zijn nou eenmaal minder in jou geïnteres­seerd.’

‘Ja logisch, ik draag niet het teken van Candara en Dag­omar. Wees toch niet zo onnozel!’

‘Onnozel? Waarom verwijt je mij dat ik met een hogepries­teres naar bed ga, hè. Alsof jij geen vriendinnetjes hebt.’

‘Die zijn een stuk minder gevaarlijk. Ik waarschuw je al­leen.’

‘Ach laat ze maar zwanger worden’, zei Dion onver­schillig. ‘Ik ben dan toch slechts hun biologische vader.’

‘Ik hoop dat je dat niet meent.’

Dion haalde zijn schouders op. Hij had geen zin in dit ge­sprek. Oswin gaf echter niet op.

‘Zit Relf je weer dwars?’

‘Wie anders’, verzuchtte Dion.

‘Als jij inderdaad bij een van de priesteressen een kind verwekt, kan het best zijn dat hij daarin meer geïnteres­seerd is dan in jou.’

‘Mooi, dan kan ik hier weg.’

‘Dat denk ik niet. Als dat kind ook het teken van Candara en Dagomar bezit in ieder geval niet. Je begrijpt het nog steeds niet, hè!’

Dion keek Oswin kwaad aan, maar deze keek hem gewoon recht in zijn ogen.
‘Je bent een idioot. Jij zult uiteindelijk een gevaar voor de Tempel zijn. Ze likken nu je hielen om je te paaien en je in slaap te sussen, maar zodra ze jouw kind hebben zullen ze je vernietigen!’

‘Je bent gewoon jaloers! Er is maar één Laban!’ riep Dion kwaad.

‘Nog wel, maar voor hoe lang? Ik ben niet jaloers Dion. Ik ben maar al te blij dat ik niet in jouw schoenen sta.’

Dit was allemaal Dions eer te na. Hij begon zijn geduld te verliezen. Hij hield zich echter in en liep weg, naar de trap, het dak af.

Een schreeuw hield hem staande en hij rende snel weer terug. Bij de dakrand stond Oswin en voor hem stond een grote angelarac. De giftige angel was naar voren gebogen en trilde gevaarlijk in Oswins richting.

Dion, leidt het af’, smeekte Oswin.

Dion concentreerde zich, maar op een of andere manier lukte dat niet. Althans niet snel genoeg. De angelarac viel naar Oswin uit. Oswin ontweek en dook naar achteren, maar raakte daardoor uit balans. Hij viel achterover, over de dakrand, de diepte in.

Dion gilde, Oswin gilde en plotseling was daar een angst­aan­jagende stilte. Dion stond te trillen van emotie. Hij vergat de angelarac en rende de trappen af naar de plek waar Oswin terecht gekomen moest zijn.

Oswin leefde nog, maar hij ademde zwaar en hij leek Dion niet meer te herkennen. Dion nam Oswins bebloede hoofd in zijn handen en maakte contact met Oswins geest. Hij moest hem in leven houden. Hoe lang hij zo gezeten had wist hij niet, maar opeens was Relf bij hem.

‘Dion, laat hem los’, zei de vriendelijke stem van Relf.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.